Düşman tarafından İsrailliler kendi memleketinden kovuldular. Düşmanları zorla İsraillileri yabancı memleketlere göç ettirdiler. Çok acı çektiler. Umutları kesildi.
Ağıtlar kitapçığın yazarı bu acıları dile getirip şöyle yazıyor:
Ağlıyorum bunlara, gözlerimden yaşlar gidiyor;
çünkü beni teselli eden, canımı tazeleyen benden uzak. (1:16)
Gece gündüz gözyaşın sel gibi aksın!
… yüreğini su gibi dök! (2:18-19)
Ama bu sıkıntı içinde aynı zamanda umudu ve teselliyi Rab’den alıyordu:
Rab’bin sevgisi hiç bitmez,
Merhameti asla son bulmaz;
Her sabah tazelenir onlar,
Sadakatin büyüktür.
“Benim payıma düşen Rab’dir” diyor canım,
“Bu yüzden O’na umut bağlıyorum.” (3:22-24)
Yazar bize akıl veriyor. İhtiyaç içinde ya da zor zamanda lazım Rab’be bakalım. Lazım onu arayalım. (3:25)
Çok acı şeyler yaşasak bile Rab hala iyi şeyler bize veriyor. Mesela bir kişi bize iyilik gösterebilir. Çok güzel bir çiçeği görüp kokabiliriz. Kızanlar bizi güldürebilir. Küçücük şeyler olsa da canımıza teselli verebilir. Sıkıntılı yaşadığımız zamanlarda Rab’bimiz bize teselli veriyor. İyi şeyleri aramayı ve görmeye öğrenelim. Bulduk mu Rab’be şükredelim ve başka kişilerle paylaşalım. Böylece sıkıntıda dayanma gücümüzü arttıracağız.
Kutsal Kitap Dersleri 