2.Krallar 20:12-21; 2.Tarihler 32:22-26
Hizkiya Rab tarafından şifalandıktan sonra Rab’bin iyiliğini unutup gururlandı. Bu yüzden Rab hem ona, hem Yahuda’ya, hem de Yeruşalim’e öfkelendi. Hizkiya ile Yeruşalim’de yaşayanlar gururu bırakıp alçakgönüllü davranmaya başladılar. Bunun için Hizkiya’nın krallığı boyunca Rab onlara öfkesini göstermedi.
O sırada Hizkiya’nın hastalandığını duyan Babil Kralı Merodak-Baladan, ona mektuplarla birlikte bir armağan gönderdi. Hizkiya Babil kralının hizmetçilerini kabul etti. Deposundaki bütün kıymetli olan şeylerini – altını, gümüşü, baharatı, değerli yağı, silah deposunu ve hazine odalarındaki her şeyi – Babilli hizmetçilere gösterdi. Sarayında da krallığında da onlara göstermediği hiçbir şey kalmadı.
Peygamber Yeşaya Kral Hizkiya’ya gidip, “Bu adamlar sana ne dediler, nereden gelmişler?” diye sordu.
Hizkiya, “Uzak bir memleketten, Babil’den gelmişler” diye karşılık verdi.
Yeşaya, “Sarayında ne gördüler?” diye sordu.
Hizkiya, “Sarayımda var olan her şeyi gördüler, hazinelerimde bile onlara göstermediğim hiçbir şey kalmadı” diye yanıtladı.
Bunu duyunca Yeşaya şöyle dedi: “Rab’bin sözüne kulak ver. Rab diyor ki, ‘Gün gelecek, sarayındaki her şey, atalarının bugüne kadar bütün topladıkları bu hazineler Babil’e taşınacak. Hiçbir şey kalmayacak. Soyundan gelen bazı çocuklar da alınıp götürülecek, Babil Kralının sarayında erkekliği alınacak hadım edilecekler.’ ”
Hizkiya, “Rab’den ilettiğin bu söz iyi” dedi. Çünkü, “Nasıl da olsa yaşadığım zamanda barış ve güvenlik olacak” diye düşünüyordu.
Hizkiya ölüp atalarına kavuşunca, yerine oğlu Manaşşe kral oldu.
Babil’den gelen adamlar geldiği zaman Hizkiya gururlu olduğu için onlara her şeyini gösterdi. Bu davranış kendi memleketini kötü bir duruma düşürdü. Çünkü yabancı kral Yahudiye’nin zenginliğini duyunca onu zorla almaya isteyecekti. Aslında öyle de oldu. Ama Hizkiya’nın yaşadığı zamanda değil. 120 sene sonra olacaktı. Asurluların yerine Hizkiya Babillileri Yahudalıların düşmanı yaptı.
Hizkiya kendi günahından tövbe etti ama davranışlarının sonu ne olacağını düşünmemiş. Rab Hizkiya’yı affetti ama onun günahının getirdiği sonucu silmedi. Hizkiya’nın torunları onun günahın sonucunu yaşayacaktı. Kutsal Kitap hep aynı ders tekrarlıyor. Günahın bıraktığı izler uzundur. Bunun için düşünceli yaşayalım. Günahtan kaçalım! Kızanlarımızı ve torunlarımızı günahımızın sonuçlarından koruyalım.
Kutsal Kitap Dersleri 