İsa oradan çekilip Tirus ve Sidon taraflarına gitti. Ve işte, oralardan Kenanlı bir kadın çıkıp Ona şöyle bağırmaya başladı: “Ey efendimiz, Davud’un Oğlu, bana merhamet et! Kızımı çok kötü bir ruh çarptı.” Ama İsa kadına tek bir söz bile söylemedi.
Öğrencileri de O’na gelip şöyle yalvardılar: “Kov onu gitsin, çünkü arkamızdan bağırıp duruyor.”
Ama İsa cevap verip dedi: “Ben sadece İsrail halkından olan kaybolan koyunlara gönderildim.”
Ama kadın gelip İsa’nın önünde diz çöküp dedi: “Efendimiz, bana yardım et!”
İsa ona cevap verip dedi: “Kızanların ekmeğini alıp köpeklerin önüne atmak iyi değil.”
Kadın da dedi: “Tamam, efendimiz, öyle. Ama köpekçikler bile, efendilerinin masasından düşen ekmek kırıntılarıyla besleniyorlar.”
O zaman İsa ona cevap verip dedi: “Kadın, senin imanın büyüktür. Senin istediğin gibi olsun.”
Ve dakkada onun kızı iyileşti.
Bu kadının kızının durumu çok kotuydu. Kurtulmak için tek umudu İsa’ydı. İsa’ya bağırdıysa da cevap alamadı. İsa’nın öğrencileri kadının bağırmalarından bıktılar. Onu kovmak istediler.
Ama kadın yalvarmaktan vazgeçmedi. İsa’nın ayaklarına kapandı. İsa’nın kadına söylediği sözler bir deneme gibiydi. Kadın akıllı sözlerle denemeyi iyi geçti. İsrailli bir kadın olmasa da İsa her halktan gelen kişiyi kurtarmaya hazır olduğuna iman etti.
Biz bu kadın gibi ihtiyaçlarımız için yalvarmaktan vazgeçmeyelim. Denensek de İsa bizi kurtarmaya hazır olduğuna iman edelim.
Kutsal Kitap Dersleri 