Filistliler İsraillilerle savaşmak için bir araya toplandılar. Otuz bin savaş arabası, altı bin asker. Askerler o kadar çoktu ki sanki su boyunda olan kum kadar kalabalıktı. İsraillilerin hali kötü oldu. Kendi askerlerinin sıkıştırıldığını gören İsrailliler, mağaralarda, çalılıklarda, kanaralarda, derin yendeklerin içinde saklandılar. Bütün İsrailli askerlerin gözleri kral Saul’u titreyerek izliyordu.
Samuel peygamber Saul’a daha önce, “Gilgal’a git orda ben gelinceye kadar beni bekle” demişti. Samuel Gilgal’da kurban kesip Rab’be yakacaktı. Saul yedi gün bekledi ama Samuel gelmedi. Askerler Saul’un yanından ayrılıp dağılmaya başladı. Saul, “kurbanları bana getirin” dedi. Saul kalktı, kurbanları kendisi kesip yaktı. Saul kurbanların yakmasını bitirir bitirmez Samuel geldi.
Saul selamlamak için Samuel’i karşılamaya çıktı.
Samuel, “Ne yaptın?” diye sordu.
Saul, “Halk yanımdan dağılmaya başladı diye karşılık verdi, “Sen de daha gelmedin. Üstelik Filist askerleri toplandılar. Ben onları görünce, “Şimdi Filistliler benimle savaşmaya gelecek; oysa ben hala Rab’bin yardımını dilememiştim” diye düşündüm. Bu nedenle, ben kurbanı hemen kesip yakmam lazım olduğunu düşündüm.”
Samuel, “Akılsız bir iş yaptın” dedi, “Allah’ın Rab’bin sana verdiği buyruğa uymadın. Uysaydın Rab öyle yapacaktı ki senin krallığın sonsuza kadar devam edecekti. Ama artık senin krallığın devam etmeyecek. Rab kendisine yakın başka birini arayacak. Çünkü sen Rab’bin buyruğunu tutmadın.”
Bundan sonra Samuel Saul’un yanından ayrıldı.
Rab her zaman sözünü tutuyor. Ama bazen bu bizim istediğimiz zamanda olmuyor. Bu yaşadığımız zor zamanlarda Saul gibi sıkılıp sabırsızca davranmayalım. Acele etmeyelim. Halimiz ne kadar zor olsa da sabırla Rab’bi bekleyelim çünkü o her şeyi zamanında, tam ve güzel yapacak.
Kutsal Kitap Dersleri 